dagboek deel 14 de thuisreis

Het is dinsdagmorgen vroeg opstaan (half zeven). De koffers zijn grotendeels al gepakt, ontbijtje nuttigen en camper veegschoon maken. Op de camping kunnen we de gasvoorraad bijvullen (wordt gebruikt voor koken en generator) en daarmee kunnen we onze laatste dollars opmaken. Zie zo, daar blijven we niet mee zitten. De rondweg om Orlando is snel gevonden en vrolijk snort ons huisje op wielen richting inleveradres van de camper. Shit, het is een tolweg. Geen nood, we hebben nog drie dollarbiljetten. Had je gedacht, alleen met munten te betalen en geen juffrouw/man te bekennen in he hokje. Wat nu... de slagboom gaat niet open. Draaien is geen optie, gelukkig stopt er een Amerikaan achter ons die zo vriendelijk is het biljet om te wisselen in coins. Het gezicht van de chauffeur begint op onweer te lijken want er komen vast nog meer tolpoortjes. Dan maar van de snelweg af en door de stad rijden. He, benzinepomp. Tanken (met creditcard) en daar geprobeerd nog wat geld te trekken uit de muur, maar de pass wordt niet geaccepteerd. De baliejuffrouw wilde eerst geen contant geven, maar het lukt eindelijk toch. Toch maar teug naar de tolweg. Het inleveren van camper gaat vlot en we worden met de taxi naar het vliegveld gebracht. Mooi op tijd. Moest ook wel, want het inchecken met de computer was niet gelukt omdat en ons was verzocht ons te melden bij de balie. Daar bleek dat we moesten aangeven wanneer we weer uit Düsseldorf zouden vertrekken. Maar dat ging hun toch niets aan, want we zouden toch met de auto naar huis rijden?? Ach, lang leve de computers: omdat we een Nederlands paspoort hebben, moesten we toch een datum opgeven. maar de 7e juni pakte dat ding niet. Dan maar 10 juni ingetikt en ja hoor... daar rolden de boardingpassen uit de machine. Moet je maar bedenken he?
Het wachten kon beginnen. En dat was het........de vlucht werd twee uur (later bleek nog langer) verzet. O je, de doorvlucht van Atlanta naar Düsseldorf kwam in gevaar. We werden gerust gesteld door het vriendelijke personeel van Delta Airlines: ook die vlucht had vertraging. Oorzaak: het vreselijke slechte weer met veel onweer boven heel Florida en Alabama. Tja, dat is overmacht waar niemand iets aan kan doen. Om de waarheid te zeggen zitten we liever aan de grond met slecht weer dan in de lucht. In Atlanta aangekomen waren we echter veel te laat voor de doorvlucht, dus maar weer een balie opgezocht. Na zeker een half uur bellen en proberen werden we doorgestuurd naar een toestel van Air France die om 11 uur zou vertrekken, maar als we snel liepen, konden we die van plm 8 uur nog halen. Bagage?? Werd doorgelabeld, dus daarover geen zorgen. Maar Atlanta heeft een giga vliegveld en na veel lopen nog met een ondergrondse trein naar de vertrekhal van Air France. Gelukkig, we konden mee. Maar het toestel ging wel naar Parijs!!
We kregen een warme maaltijd en rond 11 uur gingen de lichten op nachtstand en proberen te slapen, wat dus lang niet altijd lukte. Tegen 3 uur werden we alweer het ontbijt, want ja, je vliegt tegen de klok in en in Europa waren ze al 6 uur verder! Aangekomen in Parijs moesten we met busjes helemaal naar het andere eind voor onze de laatste vlucht naar Düsseldorf. Je kunt het al wel weer raden.....uw toestel heeft ruim een uur vertraging!! Het kon niet op. Maar eindelijk konden we toch voet zetten op Duitse bodem. Gauw naar de bagageband. AAAh, alleen Jan zijn koffer was er. Zeker weer een half uur bij een balie gestaan. De rest stond nog in ...Atlanta!! Zo langzamerhand hadden we allemaal de pijp uit, maar we moesten nog naar huis. Naar de auto en rijden maar. En wij maar proberen de chauffeur wakker te houden door zelf niet te slapen maar kletsen, zingen, lachen etc. We hebben het gered, In Assen waren ze tegen acht uur thuis, wij een half uurtje later.
Een lange, vermoeiende reis en dat allemaal door ...onweer. Al met al zijn we zo'n 36 uur in touw geweest.
Compliment voor het vriendelijke baliepersoneel van Delta Airlines zowel als van Air France. En voor onze chauffeur.
O ja, thuis krijgen we een telefoontje van de Fraudedienst: of wij in Amerika waren en hadden geprobeerd te pinnen. Jazeker, bij het laatste benzine station voor die vijf dollar voor de tol wat niet lukte. Toch een goede controle!! De koffers worden vrijdagavond thuis bezorgd.
Dank aan jullie voor het lezen van al deze stukjes. Wij zijn allen weer veilig thuis.